“Accept reality as it is, not as you would like it to be”

Bijna twee weken geleden waren wij onderweg naar Dhamma Simanta, een meditatiecentrum in Lamphun, Noord-Thailand. We hadden ons aangemeld voor de 10-daagse Vipassana meditatiecursus en werden allebei toegelaten. In de weken voorafgaand aan ons bezoek, lazen we het één en ander op internet en we keken wat filmpjes op youtube, maar erg uitgebreid was dat allemaal niet. We wilden er ook vooral open en onbevangen in stappen. Dat deden we dus ook.

Onderweg naar het centrum kwamen we twee andere cursisten tegen met wie we de taxi konden delen. Aangekomen bij Dhamma Simanta ging Sven naar de mannenkant en ik naar de vrouwenkant. We namen na de check-in snel nog even afscheid en zochten onze kamers op. Het hele complex is zo ontworpen dat mannen en vrouwen volledig gescheiden zijn, maar dat het hen aan niets ontbreekt. Zo hadden we allemaal een eigen kamer met fan, badkamer en toilet. Beneden was er een eetzaal waar twee keer per dag een volledige maaltijd in buffetvorm klaarstond en het ‘diner’ bestond dan uit fruit en thee voor de nieuwe cursisten. De meditatiehal bevond zich in het midden van het hele complex en daar konden we tijdens de groepsessies (ongeveer 75 vrouwen en 25 mannen deden er mee) dus wel even zien of de ander er ook nog was.

Helemaal open en onbevangen ga je er toch ook niet in. We wisten dat het een zware cursus zou worden waarbij je jezelf tegen zou komen. Allebei hadden we wel een idee wat we dan precies tegen zouden komen en eigenlijk vielen juist die onderdelen wel weer mee. Meditatie… we dachten dat hier toch ook wel een stukje zweverigheid bij zou komen kijken, maar dat bleek niet waar. Bij Vipassana meditatie gaat het er in de basis om dat je de werkelijkheid observeert zoals die is en niet zoals je zou willen dat die is. De werkelijkheid die we 10 dagen geobserveerd hebben, was ons eigen lichaam. De eerste dagen concentreerden we ons op de ademhaling en later op ons hele lichaam. Moeilijk hierbij is vooral dat je gedachten nogal eens een uitstapje maken. De kunst was dan om dit ‘gewoon te accepteren’ en daar dus niet gefrustreerd over te raken. Sven merkte dat dit steeds beter ging. Ik merkte dat mijn hoofd overuren draaide. Allebei hebben we een heel eigen proces doorgemaakt. Dat is ook wel kenmerkend voor deze cursussen. Zeker ook omdat je elkaar niet beïnvloedt gedurende die 10 dagen, want praten of op een andere manier communiceren is er niet bij. Je bent omringd met mensen en toch ben je alleen. Dat is wel een heel bijzondere ervaring.

Wat nemen we er van mee? Behalve mediteren, kregen we ook levenslessen van S.N. Goenka. Deze man heeft Vipassana gedeeld en wereldwijd beschikbaar gemaakt aan eenieder die interesse heeft en zijn lessen zijn als videoboodschap een dagelijks onderdeel van de 10-daagse. We keken iedere dag weer uit naar deze momenten en extra input met een vleugje humor, maar vooral met duidelijke inhoud. Vipassana is niet religeus, al zou het bij iedere religie kunnen passen, omdat deze leer vooral draait om de werkelijkheid observeren en niets zomaar voor waarheid aannemen, een blinde toewijding hebben of geloven. Goenka geeft aanwijzingen hoe je een goed mens kunt zijn voor jezelf en je omgeving, omdat je alleen dan echt gelukkig kunt worden. Ellende en narigheid zal er altijd zijn, maar hoe je ermee omgaat, maakt of je uit balans raakt en ongelukkig bent/wordt. Dat komt vanuit jezelf, niet vanuit de ellende en narigheid, anders zou ieder mens er precies hetzelfde op moeten reageren. Ook de wet van de natuur: alles komt en gaat, is een belangrijke pijler en dat zullen we zeker onthouden. Verder is het een kwestie van veel oefenen en met elkaar blijven praten om al het geleerde een plekje te geven.

Het mooie aan deze hele cursus was dat het compleet draait op vrijwilligers, mensen die zelf ooit de cursus hebben voltooid, gunnen andere mensen ook deze belangrijke levenslessen en melden zich aan om je 10 dagen te begeleiden, te koken of de zaken te regelen. Alles was gratis, zodat het werkelijk voor iedereen beschikbaar is. Uiteraard hebben wij wel een donatie gedaan en we zijn ook van plan zelf een keer een cursus te begeleiden in Nederland, België of ergens anders ter wereld.

Nu is het toch nog weer een heel verhaal geworden. We hopen dat het zo een klein beetje duidelijk is geworden wat we hebben gedaan en geleerd, maar we willen niet teveel vertellen voor het geval dat iemand anders ook de cursus wil gaan volgen. Juist die onbevangenheid was namelijk erg fijn. Mocht je toch meer willen weten, kun je kijken op www.dhamma.org of het filmpje hieronder bekijken.

Nu zijn we heerlijk aan het chillen op het eiland ‘Ko Chang’. Een prachtig eiland in het oosten van Thailand. Het is hier laagseizoen. Echt super rustig, bijna geen toeristen te bekennen.