Afscheid; van familie en Australië

We begonnen onze laatste dag in Australië weer in het zwembad. Heerlijk even zwemmen en genieten van het uitzicht. Daarna nog een keer ontbijten bij het Franse bakkertje. Mmm, wat een heerlijke zoete lekkernijen!

We hadden nog een laatste ochtend samen. Rudy & Therese moesten vanmiddag naar huis, want ze hadden nog een andere afspraak staan. Fran & Gary gingen ook terug naar Newcastle. Op zich ook wel fijn, want dan konden we de middag nog met z’n vieren wat leuks doen.

In de ochtend maakten we een mooie wandeling. Langs de prachtige haven, Opera House en door de Botanical Gardens. Daar wist Gary nog een mooie plekje om wat te drinken en te knabbelen aan een lekker koekje. Hij had vroeger in Sydney gewerkt en ging hier dan wel vaker in de pauze naar toe.

De Royal Botanical Garden, zoals het officieel heet, is een van de meest belangrijke botanische instituties in de wereld. De tuin is gratis te bezoeken en ligt aan de prachtige Sydney Harbour.
In de tuin is ook een winkeltje, The Garden Shop, hier kocht ik nog wat zaden van een plant uit Tasmanië en van een Banksia. Kijken of het lukt om deze planten in de tuin te laten groeien.

Hierna liepen we terug naar het hotel in The Rocks en was het tijd om afscheid te nemen. Dit was een emotioneel moment. We hadden zoveel leuke momenten weer met elkaar gedeeld. Goede gesprekken gehad, lekker gegeten en gedronken samen. Er werden even wat traantjes weggepinkt. Gelukkig hebben we in het vooruitzicht dat Rudy en Therese, en ook Francene en Gary, naar Nederland gaan komen volgend jaar. Daardoor was het gedag zeggen iets minder beladen.
Na vele knuffels liepen we mee naar buiten om uit te zwaaien. En toen zat het er echt op zo samen met de familie. Wat een bijzondere tijd was het geweest. Samen in Newcastle, Smiths Lake en nog in Sydney in een mooi hotel, met zwembad! Nu nog een middag met z’n 4e iets leuks doen.

Bondi Beach, daar hebben veel mensen toch wel van gehoord. Dit is een prachtig mooi en lang gerekt strand met de beroemde strandwachten. Zij hebben hun eigen serie op tv, misschien heb je het wel eens gezien. Ze hebben al verschillende keren mensen gered die bijna verdronken in de zee.

We namen een taxi naar Bondi Beach. We hadden een heel vriendelijke taxichauffeur. Hij was afkomstig uit Egypte en woonde al lang in Australië. Onderweg zaten we gezellig te kletsen en hij bood aan om ons aan het einde van de middag naar het vliegveld te brengen. Dat vonden we een goed plan, hij gaf zijn nummer. Wat fijn, dan gaat het helemaal goed komen om op tijd op het vliegveld aan te komen.

Onze taxichauffeur zette ons af bij de Bondi Icebergs Club. Dit is een winter zwemmersclub en bestaat al sinds 1929. Het is een bijzondere plek, want de zwemclub heeft een zwembad aan de zee. Deze wordt gevuld met zeewater. De zwemclub heeft regelmatig zwemwedstrijden tegen andere winter zwemmerclubs. Er is ook een restaurant, museum en sauna. Vanaf hier heb je een mooi uitzicht over Bondi Beach.

We liepen naar het strand. Eerst even wat eten en lekker kijken. Daarna gingen Yela, Niva en Sven even zwemmen en lekker de zee in. Het was best fris, maar wel echt heerlijk om voor het vliegen nog even lekker te zwemmen. Ook bouwden we nog een mooi zandkasteel.

Fida was even een rondje wezen lopen en kwam daarna ook nog even bij ons zitten. Ze maakten nog wat foto’s met de Nikon camera. Plots vlogen er twee grote leger helikopters over. Ze vlogen zo laag dat we de mannen konden zien zitten.
Daarna gingen we even lekker douche bij het strand. We koelden nu wel snel af, de zon stond al wat lager. Toen we aangekleed waren liepen we naar de Bondi Paviljoen. Dit bekende gebouw werd al geopend in 1929 en was volledig ingericht op het beach life. Er waren kleedruimtes, douches met warm water (!) café, Turks bad, theater en winkels.
Tegenwoordig is het nog steeds een prachtige plek, onlangs weer gemoderniseerd met behoud van het oude karakter.
Hier aten we nog even een lekker koekje en brownie en dronken we wat warms. Daarna sprongen we in de taxi terug naar het hotel.

Bij het hotel verzamelden we al onze spullen. Fida had onze Egyptische taxichauffeur geappt met de vraag of hij om half 6 klaar kon staan. Dat was goed. Toen zat het er echt op onze reis. Nu nog een laatste rit door de stad naar Kingsford Smith Airport. Het was spitsuur, maar gelukkig waren we om kwart over 6 op het vliegveld.

Inchecken en door de douane ging allemaal vlot en vloeiend. We kochten nog wat souvenirs en een lekkere fles Bundaberg Rum. Daarna hup het vliegtuig in! We zaten lekker met z’n 4 op een rij, 14 uur lang!
We kwamen aan op Abu Dhabi Airport. Hier moesten we 5 uurtjes wachten, daarna vlogen we met een nog mooier vliegtuig door naar Amsterdam Schiphol! Lekker veel filmpjes kijken en slapen.

Opa Peter en oma Thea haalden ons op van het vliegveld. Dat was erg fijn. Gezellig om elkaar weer te zien. Daarna in onze eigen Opel naar huis rijden. Rechts! hihi, het ging prima.

Jeetje, ik kon eerst nog niet helemaal geloven dat onze mooie reis er op zat. Wat hadden we het fijn gehad samenn en alles was goed gegaan. Het liefst had ik samen met de meiden nog weken rond gereden van caravan park naar caravan park, van oneindig strand naar mooi eiland, van mooie jungle naar oud mijnstadje en van zwembad naar een heerlijk Australisch koffiezaakje (voor een lekkere cheese-cake!)

We hadden het heerlijk in Australië in onze motorhome en bij onze familie. Ik ga het zo missen…