Wie heeft jullie vandaag geholpen? (Elien)

Ons voornemen bij het reizen door Myanmar was om zo min mogelijk gebruik te maken van diensten van de overheid. Dat betekent bijvoorbeeld reizen met bussen in plaats van treinen. Maar, we hoorden dat de reis van Mandalay naar Hsipaw toch wel een belevenis op zich zou zijn per trein en dat bleek helemaal waar.

Om vier uur vanmorgen vertrok ons boemeltreintje vanuit Mandalay. In de upperclass hadden we zachte stoelen en deden we nog eventjes onze ogen dicht. Vanaf half 7 ging dat echter niet meer. Het uitzicht werd erg indrukwekkend, een beetje zoals Railaway. Vanuit de trein hadden we mooie uitzichten over de rijstvelden, de bergen, de nederzettingen langs het spoor en als het uitzicht wat eentoniger werd, viel er genoeg te zien in de trein zelf. In de ordinairy class zat de lokale bevolking met manden vol goederen en voedsel. Het was een levendige boel.

In Pyin Oo Lwin stapte een Nederlandse groep toeristen in met hun gids Myo Nwe (zie foto). Zij heeft ons vandaag erg geholpen door namen te geven van goede en leuke slaapplekjes voor de rest van onze trip in Myanmar. Ook leende ze ons haar Lonely Planet die we dan morgen in Hsipaw voor haar kunnen achterlaten. Weer zo’n voorbeeld van de vriendelijke mensen in Myanmar.

Het hoogtepunt van deze treinreis was trouwens wel het viaduct over de Gok Teik kloof. Dit viaduct werd ruim 100 jaar geleden gebouwd door een staalbedrijf uit Pennsylvania in opdracht van de Britten. Aangezien de Britten hier een verzekering op hadden afgesloten, pleegden de Birmese regering geen onderhoud aan dit viaduct. Inmiddels is de verzekering verlopen en is er toch wel wat onderhoud gedaan. (gelukkig lazen we deze info pas na het passeren van de brug) Dit alles is de reden dat de trein langzamer dan stapvoets over de brug ging, alles om de constructie zo min mogelijk te belasten.