De ´tourist drive´ om walvissen te zien in Hervey Bay

Bij Strech Family Farm ging Yela steeds bij de kippetjes kijken. Vanochtend mocht ze met Anton, de eigenaar, bij de kippen kijken of er eitjes te rapen waren. Hij gaf Yela een mandje en daar ging ze. Niva ook mee om te kijken. Yes, er was één ei! Zo trots als een kip, euuh pauw, kwam Yela terug met d’r ei. Daarna even ontbijten samen en toen de motorhome weer gereed maken voor vertrek. Alle tafels en stoelen opruimen in de juiste vakken, de watertank weer bijvullen en checken of alle raampjes en het gas dicht was. All good! Let’s hit the road again.

We namen vandaag de touristische route naar Hervey Bay. Eerst een stuk over het Great Dividing Range. Een bergrug die van noord naar zuid loopt in oost Australië, het zijn zijn eigenlijk meer heel hoge heuvels. Echte bergen heb je niet in Australië. De hoogste is Mount Kosciuszko, 2200 meter hoogte. Daar zijn Fida en Sven in 2014 geweest.

Het was een mooie route met verre uitzichten door een groen landschap met veel bomen en boerenland. Soms kon je in de verte de zee zien liggen. Vaak reden we over de rug van de hele hoge heuvels en kon je naar links en rechts ver kijken. We reden door een paar mooie dorpjes en kwamen toen bij Monteville uit. Het was ons aangeraden hier even te stoppen omdat het een historisch dorpje is met mooie gebouwen en een fijne sfeer. Nou dat klopte wel. We aten een paar heerlijke gebakjes, dronken Latté en Babyccino voor de meiden bij een typisch Australisch koffietentje.
We keken nog wat rond en kochten wat souvenirs. Daarna reden we verder om een korte wandeling te maken bij Kondalilla National Park naar een waterval.

Het was een mooie wandeling langs gigantisch hoge bomen. Langs kleine stroompjes water en over stijle trappetjes. De meiden liepen het hele stuk! Half uur heen en half uur terug ongeveer. Zo trots op ze! Ook op Fida natuurlijk. Helaas was de waterval ook een dun stroompje, het was te droog geweest de afgelopen tijd. Ik liep snel nog 200 meter verder om vanaf een uitkijkpunt op de waterval een foto te maken, terwijl de meiden op een rots bij de waterval zaten. Dat was leuk om te doen.

Terug bij de motorhome aten we een broodje, yoghurt met fruit en een banaan. Toen moesten we nog een heel stuk rijden naar Hervey Bay. Een paar uur lang reden we door bossen en boerenland. Ook een uur door een gebied met alleen maar aangeplante bomen voor de houtproductie. Indrukwekkend om zo lang te rijden door enorme bossen voor de houtkap. Ik herinnerde mij dat ik hier 17 jaar geleden ook gereden heb. Toen ging ik ook naar Hervey bay,, toen om naar Fraser Island te gaan, nu om een walvissen boottour te doen!

We hadden geen zin om te koken en besloten uit eten te gaan. Bij een echte Indian. Net als in Nederland zijn die restaurant altijd beetje apart ingericht. Altijd net niet helemaal stijlvol, maar wel heeeeerlijk eten!

Zondag 6 augustus was dan eindelijk de dag! In de ochtend even boodschappen gedaan bij de Aldi. Terwijl we naar binnenliepen hoorde we wat locals ons Nederlands praten. Bleek dat die mensen al 30 jaar hier wonen. Vervolgens kwam er random nog een man binnen. Die woont hier ook al 35 jaar, kwam uit Haarlem. We kletsten even met ze. Grappig, ze hadden familie in Almere!
Bij de Aldi was het ook nog een Dutch week. Dus er lagen stroopwafels, groente van HAK en andere Nederlandse lekkernijen. De Ruijter hagelslag! Oh oh wat wordt de wereld dan toch weer klein, zo aan de andere kan van de wereld.

Terug bij de caravan park gingen de meiden even zwemmen. (Are you from Norway?, vroeg een Ozzy, omdat we in dat ‘koude’ zwembad gingen. Veel mensen hier vinden dat nog te koud, voor ons voelt het als warme lente dagen!) Daarna een snelle lunch en toen eindelijk naar de boot voor de walvis tour!

Met de Spirit of Hervey Bay, daarmee gingen we de baai op. Volgens de reviews was dit een van de beste boten om mee te gaan om walvissen te spotten. Snel, veel ruimte om rondom de boot te kijken, laag bij het water of hoog op het bovenste dek, vriendelijk personeel en een catamaran, dus minder last van golven. We vroegen aan het personeel wat de beste plek was, vooraan op de boot. Daar bleek een soort tribune te zijn, waar je lekker kon zitten en goed uitzicht had. We voeren snel de baai over richting Fraser Island, waar ik 17 jaar geleden ben geweest. We kwamen uit ten noorden van Fraser. Een perfecte plek, een van de beste ter wereld, om walvissen van dichtbij te spotten in rustig water. Het eiland houdt de grote golven van de Stille Oceaan tegen, waardoor je niet zeeziek wordt.

De kapitein legde uit dat wanneer we ergens walvissen zagen we er naar toe moesten wijzen. Dan zou hij er dichter naar toe varen. Wij gingen dus met z’n 4e fanatiek rondkijken. En ja hoor, in de verte zagen we een walvis! De boot schoot door het water ernaar toe. Hoe dichterbij de boot kwam, hoe rustiger de kapitein ging varen. Er zijn strenge regels waar de bootmaatschappijen zich aan moeten houden.
De eerste paar walvissen waren niet echt geïnteresseerd in de boot. En zwommen weer verder.

Na een tijdje rondvaren zagen we verschillende moeder walvissen met een jong.
Plots zagen we weer een walvis. Eén walvis, dachten we. Toen we dichterbij kwamen, zagen we er twee. En toen plots nog een derde! Een mannetje die het vrouwtje volgt, in de hoop haar aan de haak te slaan.

Deze 3 walvissen bleven wel een uur rondom de boot zwemmen. Ze keken naar ons. De kapitein had gezegd wanneer ze boven drijven je meer geluid moet maken. Dus wij stonden te joelen en te roepen. Soms zag je echt dat dit werkte en ze weer terug kwamen om naar je te kijken.
Telkens kwamen ze op een zij langs om te kijken. Of ze hingen naast de boot en staken steeds hun snuit uit het water. We konden ze echt super goed zien! Wat een mooie grote indrukwekkende beesten zeg!

Het was een fantastische ervaring!

Het mooie was dat op de achtergrond, boven Fraser Island het regelmatig aan het regenen was. En de zon scheen… dus… een regenboog! Perfecte achtergrond voor een foto!

De kapitein vertelde tijdens de trip ook van alles over de humpback whales. Dat was interessant. Bijvoorbeeld dat ze bijna altijd op zichzelf leven in de grote oceaan. Niet in groepen, zoals de dolfijnen, die we trouwens ook regelmatig in het water zagen.

Al met al, was het een prachtige ervaring. Ook voor de meiden, die onder de induk waren van deze grote vissen. De boot was voor hen ook lekker veilig voor ze om rond te lopen.

Bij zonsondergang vaarden we terug naar de haven. De zon straalde een prachtig licht over het water en de tegen de wolken. En telkens in de achtergrond een mooie regenboog!

Wat een mooie ervaring, die zullen we niet snel vergeten.

Morgen rijden we naar Alkoomi FarmStay en is Niva jarig! Dat belooft een gezellig dag te worden.