Wat heb je op jullie reisblog geschreven? (Elien)

Onze reisblog heeft een grote achterstand opgelopen in Myanmar. De toegang tot internet is niet zo vanzelfsprekend en al helemaal niet in de bergdorpjes waar we vandaag waren. We deden namelijk een tweedaagse trekking van Hsipaw naar Pankam village. Dit dorpje is een Palaung dorp met ongeveer 700 inwoners.

Samen met David, Gloria, José, Anna (Spanje), Cecilia (Chili) en onze gids Jojo liepen we door de rijstvelden, langs de maisvelden, door Shan- en Palaungdorpjes bergopwaarts naar onze bestemming. We werden opgewacht door de vrouw van het dorpshoofd: Sai U. Ik verwachtte een oudere vrouw, omdat dorpshoofd bij mij gelijk staat aan dorpsoudste, maar dat ging hier niet op. Sai U is net zo oud als ik en haar man is democratisch gekozen. Iedere 2 jaar wordt er opnieuw gekozen wie het dorpshoofd zal zijn. De taken van het dorpshoofd bestaan uit bemiddelen en het nemen van beslissingen in samenwerking met een kleine afvaardiging van het dorp.

Sai U maakte een heerlijke lunch voor ons klaar en we konden even op adem komen na onze zware wandeling. Pff, ik had het idee dat ik geen stap meer kon zetten, maar zoals Sven al had gezegd: Boven wachtte de beloning. Rond een uur of vier kregen we een rondleiding van Jojo. Tijdens deze wandeling werd duidelijk hoeveel kinderen er in deze kleine gemeenschap wonen. We hoorden: “Bye bye” en een paar tellen later stond er weer één voor onze neus. Jojo vertelde ons dat de kinderen nog niet veel Engels kennen, maar dat ‘bye bye’ het woordje is voor toeristen. Van veel kinderen maakten we mooie foto’s, maar één meisje stal mijn hart. Ze stond zo mooi de wereld in te kijken, heel bijzonder!

Omdat bekend werd dat wij leerkrachten zijn, moesten we natuurlijk ook langskomen in het schooltje waar kinderen na schooltijd nog lekker zaten te studeren. Tegenover onze homestay was een soort RT (remedial teaching)-lokaaltje waar we ook nog naar binnen werden geroepen. De kinderen wilden allemaal graag hun Engels oefenen en we waren onder de indruk van hun niveau. Als afsluiter vroegen ze me hen een liedje te leren. Ik leerde ze, zoals ik ook al eens in mijn eigen klassen heb gedaan, de beaver song. De kinderen vonden het geweldig en vroegen om nog een keer en nog een keer. Weer even voor de klas staan was toch wel weer heel leuk! (zie het filmpje hieronder!)