Verrassend afwisselend Tasmanië, in een Campervan

Terwijl ik nog een keer terug schakelde om de steile helling op te komen, spetterde de natte sneeuw tegen het voorruit. We reden nu al een uur in een sneeuwstorm over een goed geasfalteerde weg door een dik oerbos met soms gigantisch hoge en dikke bomen. We waren op weg naar Ted’s Beach. Daar zou aan Lakke Pedder een campingspot moeten zijn.
Vandaag beleefden we hoe het weer op ‘Tassie’ (Tasmanië) echt kan zijn. Vanochtend zaten we namelijk nog in de volle zon te genieten van een café latte en een hot chocolate met blueberry/chocolate muffin. Dat was op het prachtige Bruny Island, waar we twee nachten kampeerden.

Nieuwsgierig naar wat we hebben uitgespookt op Tassie, maar niet zoveel tijd voor de lange versie, lees dan hier kort en krachtig over ons Tasmanië Avontuur. Zin in en tijd voor het langere verhaal? Lees dan het verhaal in de volgende alinea.

We huurden voor twee weken een campervan om Tasmanië rond te reizen. Alles zat er op en aan om lekker te kunnen kamperen, slapen deden we in de ‘van’. We brachten een bezoek aan allerlei verschillende nationale parken. De natuur in Tassie is erg afwisselend. Van enorm grote oerbossen met gigantische bomen, tot (schier)eilanden met prachtige, witte stranden met helder turquoise zeewater, naar hoge ruige bergen met rotsachtige steile punten. Zo brachten we een bezoek aan Cradle Mountain, waar we prachtige wandelingen maakten. Helaas had het flink gesneeuwd een paar dagen ervoor, en kon ik niet naar de top klimmen. Ook brachten we een bezoek aan de Gorden Dam, die twee enorme stuwmeren heeft gecreëerd met meer water dan in de haven van Sydney. Dus echt heel groot! 😉
Elke dag kampeerden we ergens anders. Eén van m’n favoriete plekjes was Mole Creek Caravan Park. Het groene gras was er net gemaaid en rook zo lekker. Het was precies Nederlands gras! De camping lag in het boerenland, langs een snel stromende beek. Het was er heerlijk rustig en we hadden een mooi uitzicht. We bezochten er ook een grot met de bijzondere ‘glowworms’. Het zijn eigenlijk geen wormen maar insecten. In het pikkedonker van de grot, geven ze kleine groenige lichtjes waar vliegjes op afkomen, die ze dan opslurpen.
De oostkust was weer een heel andere ervaring. Met de Bay of Fires, waar we ook echt de bosbranden zagen. En Wineglass Bay, waar we een wandeling maakten naar een mooi uitzichtspunt. Aan de oostkust waren veel gratis campings, waar we goed gebruik van maakten. De meeste waren ideaal gelegen, direct aan het strand. We deden wat rustiger aan aan de oostkust omdat het lekker zonnig was. De eerste week hadden we namelijk al snel ontdekt dat het weer in Tassie erg wisselvallig is. Op één dag hadden we volop zon, hagelbuien, natte sneeuw en keiharde windstoten. Dat is typisch Tassie, het weer is slecht te voorspellen en de natuur is net zo afwisselend, maar ook zeker indrukwekkend. We vonden het super leuk om twee weken rond te rijden en lekker te kamperen. Gaan we zeker nog een keer doen!

27 oktober landden we op Hobart Airport, om twee weken per campervan Tassie te gaan ontdekken. We vlogen vanuit het zonnige Syndey naar bewolkt Hobart. Een korte vlucht van zo’n 1 1/2 uur bracht ons in een andere wereld. Toen we de landing inzetten zagen we het al. Tassie is GROEN, en heeft veel water. Het ligt een stuk zuidelijker en dichter bij Antartica dus het klimaat is hier heel anders dan in bijv. Sydney en Newcastle.
Na een nacht in een viezig hostel haalden we vol enthousiastme onze ‘eigen’ campervan op van Tasmanian Campervan Hire. Een klein bedrijfje met kleinere prijzen dan z’n grote broers. We hadden een goede keuze gemaakt, want de vriendelijke eigenaar had van alles in de campervan erbij gedaan. Extra warme dekens, handdoeken, zaklampen en alles wat je nodig hebt en handig is bij het kamperen. Ondanks het bewolkte, winderige en regenachtige weer waren we erg enthousiast en reden we ‘happy together’ richting Tasman Penninsula. Onderweg kochten we boodschappen bij de Coles en regelden dat we alles hadden voor de komende dagen qua eten. We stopten bij een boerderijtje, waar Fida verse aardbeien ging plukken. Jammie! We brachten twee dagen op de Tasman Penninsula door. Een prachtige gebied met veel geschiedenis. We bezochten bijvoorbeeld Port Arthur, een oude gevangenis waar veelplegers heen werden gestuurd. ‘Hell on Earth’ werd het wel genoemd. Erg interessant en indrukwekkend om te bezoeken. Bijzonder goed georganiseerde rondleidingen en informatie. Vooral de rondleiding over het eiland waar iedereen begraven werd was eentje om te herinneren.

Bruny Island was onze volgende stop. Een groot deel is nationaal park, met oerbossen, zandvlaktes aan de zee en prachtige baaien. Ook hier verbleven we twee dagen. De eerste nacht op een gratis campingspot van het nationale park. Het lag aardig in de ‘middle of nowhere’ en na een lange rit over een gravelweg met soms veel kuilen, konden we kamp maken. De volgende dag bezochten we een vuurtoren met prachtige uitzichten op de ruige kust, met z’n steile kliffen. Bij Adventure Bay maakten we een prachtige wandeling en zagen we (witte) walibi’s, een echidna (soort kleine stekelvarken), de kleinste pinguïns ter wereld en een bijzondere vogel. … vliegt naar de Noordpool en weer terug naar Tassie baby’s te maken.

Na dit prachtige eiland met ruige natuur en vriendelijke mensen zetten we koers naar Mount Field National Park. We vertrokken met volop zon en bij de ferry zaten we daar nog even flink van te genieten. Wel uit de wind, want het waaide als een gek. Op weg naar Mt Field stopten we langs de weg voor nieuwe boodschappen, en namen een kijkje in New Norfolk. Een bijzonder plaatsje met veel antiekwinkels. Helaas was de zon ingeruild voor grijze regenwolken. En terwijl we verder het binnenland in reden, door het heuvelachtige landschap waar de weg slalommend doorheen liep, werden die grijze wolken hagel en natte sneeuw. Toen we eenmaal voorbij het stille rustige boerendorpje Maydena waren, barstte het echt los. Het hagelde keihard terwijl we door dikke donkere bossen reden. Veel van het hardhout dat hier groeit is gekapt, maar gelukkig wordt er nu goed voor de bossen gezorgd en staat er nog steeds een gigantisch groot dichtbegroeid bos.
We reden over bergen en heuvels en de weg bleef zich maar vooruit silngeren. Ondertussen hagelde het niet meer, nee, het was gaan sneeuwen. Na een lange rit met soms mysterieuze uitzichten om omringende bergen door de wolken heen, kwamen we bij Ted’s beach. Gelegen aan een stuwmeer. Gelukkig was er een toilet en ‘keuken’ die uit de wind stonden. Oef, wat was het koud. Terwijl over het meer de sneeuw en hagel ons tegmoetkwam, kookten en barbecueden we ons eten. Voordat we gingen slapen, reden we nog even een extra rondje met onze ‘van’ zodat de verwarming flink warmte kon blazen. Midden in de nacht werd Fida rillend van de kou wakker, d’r voeten waren ijskoud! Ik nam d’r voeten tussen m’n benen om ze op te warmen en we vielen weer in slaap.

De volgende dag was het weer iets beter. We bezochten de Gordon Dam, gebouwd in een kloof met prachtige uitzichten. Een Italiaanse backpacker die hier werkte, bood ons aan om mee te rijden en liet ons het e.e.a. zien. Erg mooi en indrukwekkend dat ze hier in dit ruige landschap zo’n dam hebben kunnen neer zetten. We keken nog wat rond en moesten toen weer het hele eind terug rijden, nu konden we wat meer zien van het landschap. Her en der was het wit geworden en we stonden zelfs in de sneeuw!

Toen we weer een koude nacht hadden overleerfd, was het weer beter geworden. We bezochten het mijnstadje Queenstown en we zagen zowaar blauwe lucht. Na een uurtje rijden kwamen we bij de westkust. Daar stopten we her en der om wat rond te kijken. Aan het eind van de dag kwamen we bij het wereldberoemde Cradle Mountain NP aan. Onderweg zagen we weer walibi’s en nu ook wombats!

Helaas was het de volgende dag weer bewolkt, maar wel droog toen we aan een prachtige wandeling door dit natuurgebied begonnen. We genoten volop! Echt een aanrader om te bezoeken. Er zijn verschillende kleine gletsjermeren te zien, graslanden, bossen, stijle rotsen, stromend water en hoge besneeuwde bergen.

Volgende stop was Mole Creek Caravan Park. WOUW, ik werd meteen verliefd op dit plekje. Gelegen in een groene vallei, met vers gemaaid Nederlands gras, langs een hard stromende beek, met uitzicht op de koeien en bergen in de omgeving. Het werd een zonnige dag en we genoten ervan om buiten in de zon te koken op onze gasstelletjes. Fida maakte van mais popcorn. Wat een leven!
Na een warme nacht slapen, bezochten we de Marakoopa cave. Eén van de vele grotten in dit karstgebied. Het was erg mooi! We lunchten heerlijk in de volle zon, waarna het weer tijd was om door te rijden. Via Launceston, waar we boodschappen deden, reden we naar een camping om de nacht door te brengen.

Scottsdale was een bijzondere verrassing de volgende dag. Ook gelegen in een groene vallei aten we hier een overheerlijke cheesecake en dronken wat lekkers, vol in de warme zon! Vervolgens zetten we koers richting de oostkust. Voordat we het heldere water van de Tasman Zee zagen, brachten we een bezoek aan een bekende boerderij. Gelegen in een vruchtbaar gebied bij Pyengana, proefden we heerlijke zelfgemaakte kazen. En wat bleek, daarvoor werden echte Friezen koeien gebruikt. De boerderij had al vele prijzen gewonnen met hun prachtige traditionele producten, allemaal dankzij de Hollandse koe! Stiekem was ik een beetje trots! De koeien kregen trouwens een luxe behandeling. Elke koe heeft haar eigen chip. Melken van koeien gaat volledig automatisch en wanneer de koe ‘leeg’ is krijgt zij nog een heerlijke rugmassage, door met haar kop tegen een stang te duwen.
Na een bezoekje aan een prachtige waterval en de ‘pub in de paddock’ met z’n bierdrinkende mega dikke varken reden we naar Policeman’s Point.
Na een tip van een super vriendelijke tourguide besloten we hierheen te gaan. We moesten wel eerst over een 42 km lange gravelweg. Toen we aankwamen, waren we de enige op deze gratis campingspot. Prachtig, bij een rivier die uitstroomt in zee bij de Bay of Fires. En inderdaad, in de verte zagen we een grote bosbrand. Vrij normaal hier in Australië. Hoort bij de ‘circle of life’.
We maakten kamp en met onze gaskokers maakten we een heerlijke maaltijd met onder andere ‘sweet potato’. Zoete aardappel, heel gezond en super lekker! Probeer maar eens!
Voordat we gingen slapen nog even een poepje en een plasje doen in de bosjes. Plots hoorde ik Fida een gil geven. Was er een possum langs haar gesprongen. Die zat nu in vlakbij in de boom, een beetje naar d’r te staren.

Gelukkig was het de nieuwe dag weer prachtig weer! Korte broeken weer! We reden langs de kust naar het bekende Freycinet NP, waar we een wandeling maakten naar het uitzichtpunt naar Wineglass Bay. Een wijds uitzicht op een gigantische baai met wit zand en daar achter een schiereiland die alleen te voet en boot te bereiken is. Na nog wat andere korte wandelingen, bij o.a. een vuurtoren reden we naar Friendly Beaches. Ook een gratis campingspot vlak aan het strand. Prachtig! Terwijl we aan het koken waren zaten de walibi’s om ons heen gras te grazen. Zo leuk!

De Tasmanië trip kwam zo langzaam aan tot een einde. We brachten nog de dag door met wat korte bezoekjes, o.a. aan een brug gemaakt door de gevangenen uit 1843. Daarna weer kamperen in het zonnetje bij Mayfield Bay, weer vlak aan het strand! Ik vond het jammer dat we onze ‘van’ weer moesten gaan inleveren, maar ja, aan al het leuks komt een eind.

De een na laatste dag brachten we nog een bezoek aan het historische Richmond met vele mooie panden uit de tijd van de eerste kolonisten. Die trouwens op bloedige en gruwelijke wijze in 150 jaar tijd de totale Aboriginal gemeenschappen hadden verjaagd of vermoord… Echt afschuwelijke verhalen heb ik erover gelezen.

Dinsdag 11 november, leverden we onze ‘van’ weer in, nadat we hem weer helemaal schoon hadden gemaakt. We namen afscheid van Tassie en vlogen terug naar Sydney.

Het waren een paar prachtige afwisselende weken geweest, waarin we super veel hebben gezien en geleerd van deze zelfstandige staat in Australië. Zeker een aanrader om te bezoeken. Ga alleen in de zomer of herfst. Dan is het weer regelmatiger. In twee weken tijd ervaarden wij in Tassie alle weertypes die er zijn. Wat ik achteraf een goede ervaring vind, want we genoten extra goed van het heerlijke warme zonnetje terwijl we lekker in onze kampeerstoeltjes zaten.