Terug in Newcastle

Om 8 uur liepen we naar het prachtige Newcastle Beach, om te ontbijten bij het voor ons wereldberoemde Esta Bar. Een typisch Australisch koffie en eet gelegenheid met uitzicht op zee. Je kunt hier allerlei lekkere kleine gerechten bestellen en natuurlijk koffies drinken. Samen met Rudy en Therèse hadden we hier afgesproken. Hun vriend Laurel kwam ook, die we vorige keer ook hadden ontmoet. Het was een fijn moment samen om even bij te praten. Yela en Niva zaten heerlijk te kleuren en af en toe vertaalden we wat er gezegd werd.

Daarna was het tijd om de voeten in het fijne zand te zetten. Ook al is het winter hier, je ziet allerlei surfers in wetsuits over de golven gaan. Wij gingen even pootje baden en ik was verrast, de zee was niet eens zo koud. Het was een heerlijk moment samen. Ik heb goede herinneringen aan het strand hier een vind het bijzonder dat nu te laten zien aan Yela en Niva. Net toen we over voeten aan het schoonmaken waren, zagen we opeens dolfijnen langs zwemmen!

Daarna wandelden we via een speeltuintje naar de pond in de haven van Newcastle. Terwijl we langs het water liepen zagen we weer dolfijnen die de hebben in zwommen. We namen de pond naar Stockton. Een wijk ten noorden van de haven. Daar zagen we een grote speeltuin waar de meiden even konden spelen en wij lekker kletsen. Het zonnetje werd al lekker warm. Het werd zo’n 18 graden.

Daarna gingen we terug en nemen nog de nieuwe tram die bijna stopt voor het appartementencomplex van Rudy en Therèse. We gingen even naar het hotel om wat te rusten , Fida ging met Therese naar een quilt winkel. Ze heeft in Nederland twee quilts gemaakt en die wilde ze hier graag afmaken. Ondertussen ging ik met de meiden zwemmen in het zwembad bij Rudy en Therèse. Dat was erg leuk.

Terug in het hotel was het tijd om mooie kleren aan te doen want we gingen uit eten met de hele familie! Een moment waar we naar uit hebben gekeken. Ik merkte dat ik wat nerveus was. Dus besloot nog even buiten een rondje te lopen langs de zee, terwijl de meiden zich aan het optutten waren. De zon het hier onder om 17.10 uur.

Ik was precies op tijd terug bij het hotel toen Rudy en Therèse ons op pikte om naar het restaurant te gaan. Het was een oude garage omgetoverd in een warm karakteristieke plek met ongedwongen sfeer. Hier konden we pizza eten en kletsen met de familie die bijna allemaal gekomen waren om ons te zien. 17 jaar geleden kwam ik hier als broekie aan een Rudy en Therese vingen mij op. Toen leerde ik Paul en Andrew kennen, hun zoons. En de zussen van Therese. Die waren nu gekomen met bijna alle vrouwen en kinderen. Het was een prachtige avond. We werden zo warm ontvangen. Yela en Niva moesten even wennen en vooral Yela ging ook al wat spelen en tekenen met de kinderen van Paul en Andrew. Ondertussen haalden Fida en ik herinneren op. Over mijn eerste tijd hier, terwijl ik ook werkte in het bedrijf van Rudy en Therese en hier tijdelijk woonden. En over 2013 een 14 toen we hier op vakantie waren. We vertelden over ons leven in Nederland en luisterden naar de verhalen van hier. Ik genoot enorm van deze avond! Het voelt heel bijzonder om dit te mogen meemaken en zo’n betrokken familie hier te hebben.

Paul en z’n gezin komen misschien nog naar Sydney op het einde van onze trip. Dat zou echt gezellig zijn!

Morgen weer een nieuwe dag. Dan gaan we ook naar Smiths Lake.