Waarom was Sven vandaag zo lief? (Elien)

We zijn pas 5 dagen in Myanmar, maar het voelt alsof we hier al weken zijn. Na alle drukte in Mandalay, we wilden immers veel zien, besloten we vandaag een rustdag te houden. Daar waren we echt aan toe. We liepen flink achter met onze dagboeken en waren gewoon moe.

Sven maakte me vanmorgen heel rustig wakker (lief) en samen maakten we het plan voor de dag. Na het inclusieve ontbijt in Mr. Charles Guesthouse zocht Sven (heel lief) een goed plekje om alle belevenissen van de afgelopen dagen te verwerken in onze dagboeken. Alle leuke, indrukwekkende en ook stressvolle momenten kwamen weer boven. Wat hebben we al veel gedaan, gezien, meegemaakt en ontmoet in minder dan een week!

Na dit alles boekten we voor morgen een 2 dagen, 1 nacht trekking. Daarna wilden we geld gaan wisselen, maar de banken sluiten schijnbaar al om 15.00 (dat zijn nog eens werktijden!). Dus liepen we een rondje door het dorpje en kwamen uit bij ‘The Black House’,  een mooi houten huis van ongeveer 85 jaar oud aan de rivier. Het echtpaar dat er woont, is erg vriendelijk en had koude softdrinks. Sven bestelde ook nog een chocolade cake (heel erg lief). Onderweg zagen we trouwens ook nog een onderdeel van een zeer treffende campagne ter bevordering van de verkeersveiligheid. Een groot billboard met een stuk of 20 foto’s van verkeersongevallen. Niet in scène gezet, maar écht! Een man van wie het lichaam geplet was onder de wielen van een vrachtwagen, een onbezonnen scooterrijder van wie de hersenen op straat lagen… hmm, wie wil er nog het verkeer in? Toen we verder liepen, schermde Sven me plotseling wel erg goed af van grote vrachtwagens en ander voorbijkomend verkeer (super lief!).