Walvissen en strand bij Byron Bay

Heerlijk vind ik het, in slaap vallen met het geluid van de golven die op het strand slaan. We staan met onze motorhome 50 meter ervanaf. Byron Bay is een bekende plek voor Australiërs om vakantie te vieren. Door corona zijn er veel minder toeristen gekomen sinds 2019. Dat is in de straten wel te zien. Her en der een paar lege winkels. Ook een bekende en beruchte restaurant en bar, waar ik al eerder over schreef, Cheeky Monkeys, is failliet gegaan. 17 jaar geleden heb ik daar toen flink gefeest. En de daar tegenover gelegen Backpackers, is opgekocht en gesloopt. Helaas is de hippie en backpackers vibe van toen niet meer. Dure appartementen en winkels krijgen de overhand.

Maar goed, vandaag gingen we naar de vuurtoren wandelen. Byron Bay is ontstaan omdat hier een vuurtoren op het schiereiland moest komen. Het hele dorpse leven draaide rond het laten schijnen van de vuurtoren. De eerste “lightkeeper” was een oude duiker die de haven van Sydney in kaart bracht. Hij kreeg last van zijn oren en verhuisde naar de vuurtoren met z’n vrouw en 10 kinderen.

We parkeerden de motorhome bij het begin van een walkingtrail. De meiden zagen meteen een kookaburra, dus even een foto maken. Toen we met de wandeling begonnen, stond er meteen een bord: “Pad afgesloten naar de vuurtoren wegens onderhoud.” … Grrr…! Er kwam net een local aangelopen. Dus ik dacht even vragen of het echt is afgesloten. Nou, eigenlijk wel, maar het is laagwater dus je kunt over het strand en de rotsen lopen om er uiteindelijk toch te komen! Oké dan, dat klinkt alleen maar nog leuker!

We liepen een deel door het bos en over het strand, over rotsen en stenen. Alle planten en bomen die hier groeien zie je dus niet in Nederland. De Banksia bijvoorbeeld. Vele vogels komen er op af om de zaden te eten. Ook de vogels zijn allemaal anders. Bijvoorbeeld de Rosella, een prachtig gekleurde vogel.

We kwamen uit bij een prachtig uitzichtpunt, een uitstekende rots bij de zee, bijna het oostelijke punt van Australië. Al snel zagen we in de verte in de blauwe zee witte spuiten met water omhoog schieten… WALVISSEN! We zagen er verschillende boven komen om adem te halen. En soms met een staart boven water komen! Soms sprong er een walvis uit het water, dan kwam er een mega grote splash! Dat laatste is dan wat wij zagen.

Een prachtige plek! Yela en Fida vonden nog een Geocache! Daarna liepen we de steile heuvel op. Yela en Niva mopperden over dat het zwaar was. We moedigden ze aan om door te zetten. “Ik kan niet meer”, “Ik ben zo moe papa.”, “We zijn er bijna lieverds, volgens mij zie ik de vuurtoren al!”
En… boven wachtte de beloning! Een mooie witte vuurtoren, uitzicht en natuurlijk een paar heerlijke snoepjes!

De rest van de middag lagen we vlakbij de camping op het strand van Byron Bay. Heerlijk in de golven duiken. Tussen de vlaggen van de ‘lifeguard’. En daarna de meiden nog even spelen in de speeltuin aan het strand. ’s Avonds Ozzy bbq met hamburgers die we mee hadden gekregen van Therese!

Dinsdagochtend vroeg ik bij de receptie of ze nog een paar goede tips had om te doen. Ze gaf me een kaart van de omgeving en vertelde dat er een mooie toeristische route is langs de kust om te rijden met mooie uitzichtpunten. Zo gezegd, zo gedaan. Daar gingen we ‘on the road again’. We stopten bij Potsville, een rustig plaatsje langs oneindige, brede stranden. Een prachtige plek om te kunnen wonen, denk ik.

Vervolgens naar Hastings Point Lookout. Een klein schiereilandje met 360 graden ‘good views!’. We zaten heerlijk in het gras, aten wat fruit en… zagen weer walvissen! Daarna liepen we een rondje en keken uit over de oneindige stranden richting Byron. Er vlogen zeemeeuwen rustig in de wind over en weer. En een vogel, die wij de gasmasker vogel noemen, was ook weer van de partij. Die kom je op veel plekken hier tegen. (Eigelijk de Maskerkievit, Masked Lapwing)

De roadtrip ging verder richting Kingscliff. Eigenlijk al wat meer een voorstadje van de Gold Coast, een soort agglomeratie van wijken langs weer een oneindig strand, met de bekendste plek; Surfer’s Paradise. Hier gaan we morgen naar toe.
Bij Kingscliff maakten we in onze motorhome lunch en aten die op in een park. In Australië vind je altijd mooie parken met speeltuinen, picknicktafels, gratis toiletten en barbecues (ijzeren platen die bloedheet worden). Is het park langs het strand, dan zijn er ook gratis douches!
Na de lunch, zwemmen bij het strand! Hier vroeg Yela al de hele dag om! Ze kan er geen genoeg van krijgen om in de golven te duiken en te bouwen in het zand. Van wie zal ze het toch hebben?
Bij dit strand was een grote zandbank, dus veilig voor ze om in te spelen. Niva genoot er ook volop van. Ook samen hand in hand in de golven duiken en springen.
Ondertussen moesten Fida en ik ook nog wat reserveringen maken voor de volgende campings en bellen met Willy. De zus van Rudy, die we woensdag gaan ontmoeten bij Surfer’s Paradise.
We maakten nog een kleine wandeling en zagen nog een gigantische roofvogel, die een vis had gevangen en lekker zat op te eten. Daarna afdouchen in het park en terug naar het caravan park.

Terug in Byron Bay gingen Yela en ik nog een keer naar het strand bij zonsondergang. Fida en Niva gingen boodschappen doen voor het avondeten. Wraps met falafel en allerlei gezonde dingen.

Het waren een paar prachtige dagen in Byron. Morgen gaan we weer noordelijker en hebben we een lunch en diner afspraak met Willy en d’r kinderen en kleinkinderen. Wordt vast ook weer interessant!

Bedankt voor het lezen en laat gerust een reactie of een vraag achter hieronder. Vinden we leuk om te lezen.